Het was een gewone dinsdagmiddag op kantoor toen Mark besloot dat het genoeg was. Hij kon niet langer zwijgen over het ongewenste gedrag dat hij al geruime tijd op de werkvloer had ervaren. Met een bonkend hart klopte hij op de deur van zijn baas, meneer De Boer, en vroeg om een moment van zijn kostbare tijd.
Werner de Boer, gewend aan dagelijkse zakelijke aangelegenheden, verwelkomde Mark in zijn kantoor zonder te weten dat dit gesprek zijn wereld op zijn kop zou zetten. Mark, nerveus maar vastberaden, opende zijn mond en deelde zijn ervaringen met ongewenst gedrag van een collega.
Werner schrok. Hij had nooit gedacht dat zoiets kon gebeuren binnen zijn bedrijf. Hij was zich er niet van bewust geweest dat er medewerkers waren die in stilte leden onder ongewenst gedrag. Nu stond hij daar, met een medewerker die de moed had verzameld om dit aan het licht te brengen. Hij luisterde aandachtig naar Marks verhaal. Zijn gezicht vertoonde een mengeling van verbazing en bezorgdheid. Hij realiseerde zich dat hij niet kon blijven zwijgen; actie was vereist.
In de dagen die volgden, stortte Werner de Boer zich in een wereld van bedrijfsprotocollen en HR-richtlijnen. Wat moest hij doen? Hebben we beleid? Zijn er meer mensen die ongewenst gedrag ervaren? Hoe gaan we dit in de toekomst tackelen? Werner besefte dat het essentieel was om bewust te zijn van wat er speelde op de werkvloer en dat open communicatie de sleutel was tot een gezonde werkomgeving.
Oplossing
Marks moedige stap had niet alleen zijn eigen situatie veranderd, maar had ook de weg vrijgemaakt voor een transformatie binnen het bedrijf. Samen met Werner de Boer maakten we een plan hoe er vorm gegeven kon worden aan psychosociaal beleid en richtten we een vertrouwenspersoondienst. De les die het bedrijf uit dit alles leerde, was dat het nooit te laat is om verandering teweeg te brengen. Het vergt moed om ongewenst gedrag aan te pakken, maar het resultaat kan een positieve en gezonde werkomgeving zijn waarin iedereen zich gerespecteerd en gewaardeerd voelt.
